Utvrđeno srednjovekovno naselje Arad se dokumentovano spominje prvi put početkom 11. veka. Između 1551. i 1552. godine Turci osvajaju ovo naselje kraj Moriša (rum. Mureș, nem. Mieresch ili Marosch, mađ. Maros). Oni grade novo utvrđenje, koje habzburške trupe uništavaju krajem 17. veka.

Požarevačkim (rum. Pojarevăț, nem. Passarowitz, mađ. Pozsarevác) mirovnim sporazumom iz 1718. godine Banat biva pripojen Habzburgovcima. U Novi Arad se doseljavaju nemački kolonisti. Oni dolaze najviše iz frankonijskih oblasti. Pripadnost Arada Austriji i kasnije Austro-Ugarskoj će potrajati preko 200 godina, da bi se okončala Trianonskim mirom 1920. godine. 1715. godine Orden konventualaca (Minoritski orden) otvara prvu školu u Aradu, u kojoj je nastavni jezik bio nemački. 1812. godine se u Aradu otvara prva obrazovna ustanova za učitelje, u kojoj se školuju i učitelji za nastavu na rumunskom jeziku.

U 19. stoleću u Aradu nastaje mnoštvo raznolikih kulturnih uređenja. U proleće 1817. godine Jakob Hiršl (Hirschl) otvara prvo pozorište u Aradu. 1833. godine se ovde osniva prvi muzički konzervatorijum u Rumuniji. 1890. godine se osniva „Aradsko filharmonijsko društvo“ („Arader philharmonische Gesellschaft“), u kojoj su, između ostalih, delovali i svetski čuveni muzičari, kao Franc List (Franz Liszt) i Johan Štraus sin (Johann Strauß jr.).

U godini 1848/49 se u Aradu odigravaju poslednje bitke između mađarske revolucionarne vojske i ujedinjene vojske Rusije i Austrije. U toku odlučujuće bitke, 6. oktobra 1849. godine, se 13 mađarskih generala, kojima je obećano da će biti pošteđeni, predaje ruskom caru i Austrijancima. Austrijanci se međutim ne drže dogovora, već pogubljuju generale. Od onda Arad u nacionalnoj svesti Mađara uživa poseban status „grada mučenika revolucije iz 1848. godine“, šta će nakon austrijsko-mađarskog poravnanja , a pre svega u decenijama pre i nakon proslave 1.000-godišnjice Kraljevine Mađarske, doći do izražaja u javnom prostoru Arada državnim i privatnim investicijama.

10. aprila 1913. godine se otvara prva elektrifikovana željeznička linija Istočne Evrope od Arada do Podgorie (nem. Weingärten). Kao posledica Svetske privredne krize između 1929. i 1933. godine, se u Aradu zatvaraju brojne male radionice i fabrike. Ali ipak, samo četiri godine kasnije grad važi kao jedan od najjačih privrednih centara u Rumuniji.

Krajem decembra 1989. godine je Arad bio prvi grad u Rumuniji, koji se, sledeći primer Temišvara, proglasio za „grad oslobođen od komunizma“.

Danas u Aradu živi još samo nekoliko stotina Nemaca.