Naselje Lenauhejm (rum. Lenauheim, nem. do 1926. godine Tschadat ili Schadat, potom Lenauheim, mađ. Csatád) je osnovano 1767. godine. To je jedno od mnogih mesta nastalih u vremenima naseljavanja pod Marijom Terezijom/Maria Theresia („Drugi švapski pohod“, „Terezijansko naseljavanje“), a po savetu i pod odgovornošću carskog administrativnog savetnika Vilhelma fon Hildebranda (Wilhelm von Hildebrandt).

U Srednjem veku se ovde nalazilo naselje Čatad (nemački Schadat, mađarski Csatád), koje je, kako stvari stoje, prilikom jednog od brojnih kasnosrednjovekovnih turskih napada sravnjeno sa zemljom i koje se nakon toga više nije ponovo izgradilo. Činjenica je, da je Hildebrandov Čatad u 18. veku doživeo zadivljujući razvoj i već 1775. godine postao sedište jedne okružne službe. Iste godine je izgrađena „kameralna kuća“, jedna upravna zgrada, koja se danas koristi kao Lenauov muzej i kao Etnološki muzej banatskih Švaba.

Opština Čatad je do 1779. godine bila centar jedne velike i značajne poljoprivredne regije. Nakon toga sledi administrativno preinačenje Banata po starim mađarskim teritorijalnim formama. Okružna služba Čatad biva ukinuta i osnivaju se komitati (županije).

1799. godine se sa svojom suprugom u Čatad doseljava kontrolor kameralne uprave Franc Nimbš Edler fon Štrelenau (Franz Niembsch Edler von Strehlenau) – i 13. avgusta 1802. godine se u kameralnoj kući rađa Nikolaus Franc Nimbš Edler fon Štrelenau (Nikolaus Franz Niembsch Edler von Strehlenau), koji se od 1820. godine sam preimenovao u Nikolaus Lenau. Pod tim imenom će kasnije kao pesnik stupiti u istoriju književnosti. Njegovo delo je nastalo u tradiciji jednog lorda Bajrona (Lord Byron), ili Đakoma Leopardija (Giacomo Leopardi).

Lenauov otac podleže strasti kocke i gubi tako celokupnu imovinu porodice. On umire dve godine nakon rođenja svog sina. Majka se 1811. godine udaje ponovo. Ona omogućava budućem književniku prvo studije pravnih nauka, pa medicine, pre nego što se Nikolaus Lenau pod uticajem švapskih romantičnih pesnika i sakupljača usmenih kazivanja – naročito Gustava Švaba (Gustav Schwab) definitivno opredeljuje za poeziju i književno stvaralaštvo. U jednom pismu on u vezi s tim piše: „Da, prijatelju, ja želim da živim, radim, delujem, ali i da sam odlučujem za koga i zbog čega. Želim ostvariti nešto valjano u umetnosti, želim raditi za svet i oplemeniti se za moje prijatelje.“

Pod upravom Kraljevine Velike Rumunije mesto 1926. godine dobija ime Lenauhejm. Time započinje i uređivanje spomen-prostorija u nekadašnjoj kameralnoj kući. Kasnije će pred opštinskom većnicom biti podignut Lenauov spomenik, delo Bele Radnaia (Béla Radnai).

Na prvom spratu kameralne kuće se nalaze Lenauov- i Etnološki muzej. Osim jedne impozantne zbirke lutaka u narodnoj nošnji iz oko 50 banatsko-švapskih naselja, se ovde nalaze i objekti iz svakodnevnog života banatskih Švaba, predmeti iz domaćinstva i stare fotografije. Osim toga i prostorije, koje odgovaraju tradicionalnom uređenju jedne banatsko-švapske seljačke kuće. Lenauov deo muzeja nudi sa citatima iz njegovog dela, sa knjigama i kopijama dokumenata jedan relativno dobar uvid u pesnikovo htenje i delovanje.