Lugož, još i Lugoš (rum. Lugoj, nem. Lugosch, mađ. Lugos) je posle Temišvara drugi po veličini grad severozapadnog Banata i upravnog okruga i županije Tamiš (rum. Timiș nem. Temesch, mađ. Temes). Broj nemačkog stanovništva danas iznosi još samo između dva i tri procenta. Od oko 50.000 stanovnika su deset procenata Mađari. U 18. veku ovde počinje doseljavanje ljudi iz Bavarske (Bayern), Moravske (Mähren), Češke (Böhmen) i Šlezije (Schlesien).

Lugož se dokumentovano prvi put spominje 1241. godine, nakon velikog osvajačkog pohoda Mongola i Tatara. Sredinom 16. stoleća zapadni Banat pada pod kneževinu Transilvaniju (rum. Ardeal ili Transilvania, nem. Siebenbürgen ili Transsilvanien, mađ. Erdély). Krajem 17. veka se pred kapijama Lugoža odigrava bitka između habzburgovskih trupa i turske vojske, gde Habzburgovci bivaju potučeni do nogu.

Mirovnim sporazumom u Požarevcu (nem. Passarowitz, mađ. Pozsarevác, rum. Pasarofça), 1718. godine, banatska područja bivaju dodeljena habzburškoj monarhiji, a Lugož 1778. godine postaje glavni grad županije Karaš (nem. Karasch, ung. Krassó, rum. Caraș). Kolonisti na levoj obali Tamiša podižu naselje Nemački Lugož (Deutsch-Lugosch), koji se dve decenije kasnije ujedinjava sa rumunskim. Nemački doseljenici su se pretežno bavili zemljoradnjom i stočarstvom, kao i vinogradarstvom i zanatstvom. Krajem 18. stoleća Lugož važi kao najvažnije vinogradarsko područje u ovom delu Banata. Krajem 19. veka Lugož postaje centar lake, tekstilne i građevinske industrije. Hohl & Rotsching, tkačnica Merkur (Mercur-Weberei) i tkačnica Edmunda Hofera (Weberei Edmund Höfer) su samo jedne od firmi, koje se bave preradom specijaliteta Banata – kokona iz uzgoja svilenih buba.

Lugož je danas jedan multireligiozni centar sa jednim rumunsko-pravoslavnim dekanatom, s jednom grčko-katoličkom biskupskom crkvom, s jednim ujedinjenim biskupskim sedištem, s jednom reformiranom crkvom, s jednom sinagogom i s mnoštvom novozavetnih crkvi i molionica.

Iz Lugoža potiče Bela Lugoši (Béla Lugosi), prvi nosilac uloge Drakule u istoriji filma. On se pravim imenom zvao Bela Blasko (Béla Blaskó), a njegovo kasnije prezime dolazi od imena njegovog rodnog grada.

„Velika crkva“ u Lugožu je 1776. godine dovršena najverovatnije po planovima čuvenog bečkog arhitekte Josefa Emanuela Fišera fon Erlaha/Joseph Emanuel Fischer von Erlach (1693-1742), poznatog i kao „Fišer fon Erlah Mlađi“ (Fischer von Erlach der Jüngere). Ona, sa svojim unutrašnjim freskama od Anastazije Demian i sa svojim ikonostasom od Aurela Čiupea (Ciupe) važi kao jedna od najlepših baroknih crkvi u Banatu. Pod je popločan kelhajmskim pločama (Kehlheimer Platten), koje su navodno konjskim zapregama dovožene iz Beča u Lugož. Prekoputa crkve se nalazi „Stara krčma kod pošte“ iz 1726. godine, u kojoj danas rumunsko-pravoslavni dekanat ima svoje sedište.