Marija Radna (rum. Maria Radna, nem. Radna ili Maria Radna, mađ. Máriaradna) je sa svojom istoimenom bazilikom jedno značajno pokloničko mesto banatskih katolika. Ono se nalazi na desnoj obali Moriša (rum. Mureș, nem. Mieresch ili Marosch, mađ. Maros), prekoputa mesta Lipove (rum. Lipova, nem. i mađ. Lippa).

Marija Radna je jedno svetište Bogorodice Marije. Marijino uznesenje i Marijino rođenje su praznici, kada najviše katolika dolazi u baziliku. Tada se od ponoći celebriraju božje službe na različitim jezicima. Katolici iz Banata i njihovi sveštenici čitaju mise na mađarskom, nemačkom, rumunskom, hrvatskom, bugarskom, češkom i slovačkom jeziku.

Naselje se dokumentovano spominje prvi put u 15. stoleću. Crkva i franjevački manastir su najverovatnije osnovani od jednog bosanskog franjevačkog reda, koji se doselio u ovaj deo Banata. Prva pismena svedočanstva o čudu iz Marije Radne potiču od franjevačkog monaha i manastirskog hroničara, oca Stefana Novoselića, koji 1722. godine izveštava o noćnim pojavama svetla, za koje se nije moglo pronaći objašnjenje. Već u to doba počinju procesije i dolazi do prvih hodočasničkih povorki u Mariju Radnu. Čudotvorna ikona Marije, koja danas služi kao oltarska slika, je u ono doba nastala u Italiji kao masovna roba. Do danas se nije očuvala nijedna od tih drugih ikona. Na njoj je, u veličini od 60 x 80 cantimetara, štampana na papiru, prikazana jedna madona sa škapularom.

Prvo čudo se navodno dogodilo 1695. godine, kada je crkva izgorela, a Marijina slika pronađena neoštećena u pepelu. Od 1750. godine se množe čuda u Mariji Radnoj. Svetlosne pojave, čudotvorna izlečenja, izbavljenja iz smrtnih opasnosti, nagli blagoslovi sa decom nakon mnogo besplodnih godina i druga čudesa su se ovde navodno odigravala. Biskupska uprava u Čanadu je temeljno ispitala te fenomene i došla do zaključka, da su hodočasničke posete čudotvornoj ikoni i obožavanje iste opravdane i poželjne.

Sve do 1945. godine je na hiljade vernika dolazilo u Mariju Radnu. Nakon toga komunisti svojim restriktivnim merama ograničavaju mogućnosti dolaska hodočasnika u baziliku. 1948. godine su franjevački orden i kongregacija katoličke crkve zakonski ukinuti, a rimokatolička crkva u Rumuniji postaje jedna samo trpljena ustanova. Hodočasnička tradicija se ipak nastavljala, a nakon 1989. godine poklonička putovanja katolika u Mariju Radnu doživljavaju novi procvat.

Pre nego što pođu stepenicama gore u baziliku, hodočasnici se uvek prvo pomoljavaju pred statuom Bogorodice u podnožju stepeništa, u jednoj špilji.