Vršac (nem. Werschetz, mađ. Versec, rum. Vârșeț) se prvi put spominje 1427. godine u jednom zapisu mađarskog kralja Žigmunda (mađ. Zsigmond, nem. Sigismund) pod imenom Podvršan. Osmanlije osvajaju grad 1552. godine i drže ga u svojim rukama sve do proterivanja od strane Eugena Savojskog (nem. Eugen von Savoyen, mađ. Savoyai Jenő, rum. Eugen de Savoia-Carignano), početkom 18. veka. Velikim delom nenastanjene oblasti bivaju 1717. godine novo naseljene nemačkim kolonistima, koji su najvećim delom poticali iz današnje oblasti oko reke Mozel (Mosel). U regiju se još doseljavaju i Francuzi, Španci i Italijani. 1718. godine Vršac postaje deo Tamiškog Banata i sedište Vršačkog kotara.

S novim kolonistima nastaje pored Vršca jedno novo naselje: nemački Vršac (Werschetz), kojim je upravljao kmet. S odobrenjem carskog dvora se ta dva naselja 1794. godine ujedinjuju u jedno, kojim su naizmenično upravljali Srbi i Nemci. 1790. godine se tamo osniva prva latinska gimnazija i grad postaje obrazovnim i kulturnim centrom ovog dela Banata.

Početkom 19. stoleća mesto dobija status slobodnog trgovačkog grada sa jednim snažnim zanatskim centrom. Izgradnjom željezničke mreže 1857. godine, kao i telegrafske stanice potom, se Vršac razvija u jedan cvetajući grad.

Među poznate stanovnike Vršca spada istoričar i muzeolog Feliks Mileker (Felix Milleker), koji je osnovao najstariji muzej u Vojvodini i napisao brojna dela o istoriji Banata i Nemaca u ovoj regiji. Ovde je rođen i Robert Hamerštil (Hammerstiel), jedan poznati Pop-art-slikar.

Nakon Prvog svetskog rata Vršac postaje deo novoosnovanog Kraljevstva Srba, Hrvata i Slovenaca i gubi kao granični grad svoju trgovinsku osnovu. Nakon okupacije Jugoslavije od strane nemačkog Vermahta 1941. godine, se do tada harmonični odnosi među Nemcima i Srbima u Vršcu počinju postepeno kvariti. Danas Vršac sa svojom fabrikom lekova i svojim vinogradarstvom predstavlja jedan snažni privredni centar srpskog Banata.