Grad Zrenjanin (nemački Großbetschkerek, mađarski Nagybecskerek, rumunski Becicherecul Mare) spada pored Kikinde, Pančeva i Vršca sa svojih 76.000 stanovnika među najznačajnije gradove srpskog dela Banata. Ovaj grad je i na srpskom jeziku imao više naziva. Do 1934. godine se zvao Bečkerek, do 1944. g. Petrovgrad (po prestolonasledniku Petru Karađorđeviću). Od 1944. godine nosi današnje ime Zrenjanin, po narodnom heroju Žarku Zrenjaninu (1902-1942).

Naziv Bečkerek se u pismenim zapisima prvi put spominje 1326. godine. Naselje je nastalo na obalama reke Begej, koja je u svojim krivinama stvorila močvare i vlažne predele, između kojih se nalaze mala ostrva i poluostrva. U prvoj polovini 15. stoleća se Bečkerek već spominje kao mali grad. 1551. godine ga osvajaju Osmanlije. Nakon oslobođenja od turskog jarma ovaj, Srbima nastanjen grad, kao i celi Banat uostalom, pada direktno pod upravu Beča. 1769. godine Bečkerek dobija status slobodnog trgovačkog grada, koji od 1778. godine postaje delom mađarskog komitatnog (županijskog) sistema.

Zbog male gustoće naseljenosti u Banatu, Bečki dvor organizuje kolonizaciju ovih oblasti, sledstveno čemu se, osim veće grupe Nemaca, u jedan deo grada doseljavaju i Španci. Oni Bečkerek nazivaju „Nova Barcelona“. Doseljavanje Nemaca započinje već 1724. godine, ali mnogi od njih umiru zbog nezdrave klime. Ista sudbina sledi i doseljene Špance. Tek će u osamdesetim godinama 18. veka doći do trajno uspešne kolonizacije.

U doba apsolutizma se Zrenjanin razvija u trgovački i zanatski centar Srednjeg Banata. Stanovnici grada – Srbi, Nemci, Mađari i Židovi – se uspešno bave trgovinom i zanatstvom. Izgrađeni su mlinovi i uljare, a 1745. godine Sebastijan Kracajzen (Sebastian Krazeisen) osniva prvu pivaru. 1807. godine grad biva zahvaćen velikim požarom, koji osim zgrada uništava i pismene zapise o istoriji Zrenjanina. I zgrada županije (danas većnica, Trg slobode 10) je morala biti novo izgrađena. Izgradnja te barokne zgrade se odvija 1820. godine po planovima arhitekte Josifa Fišera (Josef Fischer). Od 1885. do 1887. godine se ona po planovima Đule Partoša (Gyula Pártos) i čuvenog secesijskog arhitekte Edena Lehnera (Ödön Lechner) pregrađuje u neobaroknom stilu. Prilikom građevinskih radova se ukazuju ostaci 1711. godine srušene tvrđave.

Zahvaljujući urbanom i kulturnom razvoju grada, se ovde u 19. stoleću podižu daljnje velike zgrade, kao, naprimer, zgrade pozorišta i kasina. Prvu gradsku štampariju osniva 1845. godine iz Regensburga potičući Franc Paul Plajc (Franz Paul Pleitz), ubrzo potom jedan od najznačajnijih izdavača čitave regije. Nakon Prvog svetskog rata Zrenjanin postaje deo Jugoslavije. Danas ovaj grad spada pod Srbiju.