12. avgusta 1687. godine je carska vojska pod komandom vojvode Karla od Lotringena (Karl Herzog von Lothringen) u podnožju bliskog brda Nađharšanj (Nagyharsány hegy) porazila osmanlijsku vojsku. U tom pohodu je učestvovao i grof Adam od Bathanja (Adam Graf von Batthyány). Tom prilikom je upoznao ovu oblast o doneo odluku, ovde kasnije kupiti zemljište. 1703. godine mu je uručena carska donacijska potvrda.

Naselje Boja (mađ. Bóly, nem. Bohl), danas gradić sa skoro 4.000 stanovnika, je, sledstveno osmanlijskoj vladavini, postalo i ostalo nenaseljeno. Prvih dvanaest srpskih porodica biva ovde naseljeno 1713. godine. Doseljavanje Nemaca započinje 1730. godine, kada se ovde naseljavaju porodice Johana Prominga (Johann Promingh) i Johana Špona (Spoon). Tri godine kasnije stoji u jednom, od komitata (županije) organizovanih zapisa o parohijama, o Boji: „Ovo selo sada naseljavaju Nemci. Oni upravo počinju sa izgradnjom kuća …“ Izvori iz onih vremena kazuju, da su u Boju pretežno dolazili doseljenici iz Austrije, Virtemberga (Württemberg) i iz Švapske (Schwaben). Vlastelin, grof Adam od Bathanja, 1744. godine u Boji uređuje katoličku parohiju i dve godine kasnije gradi seosku rimokatoličku crkvu, koja je osvećena u čast Sv. Ivana Nepomuka (Johann von Nepomuk).

U toku naredne godine vlastela preseljava Srbe u susedno mesto Rac-Teteš (Rác-Töttös ), kako bi se izbegli konflikti između različitih narodnosti, čime nastaje jedno čisto nemačko naselje: Nemačka Boja (nemački: Deutsch-Bohl; mađarski: Német-Bóly). Današnje, skraćeno ime, mesto dobija nakon Drugog svetskog rata, kada je većina mesnog nemačkog življa, nakon što joj je sve oduzeto, proterana iz zemlje.

U centru gradića se nalazi 1806. godine dovršeni, spolja ukrasa lišeni, klasicistički zamak. Vladavina nad Bojom je bio miraz grofice Julijane od Bathanja (Julianna Gräfin von Batthyány, kada se udala za grofa Vilhelma od Montenuova (Willhelm von Montenuovo). Nakon Drugog svetskog rata je plemićkoj porodici sve oduzeto i u njenom zamku je uređen dom za duhovno zaostalu decu.

Verovatno najlepše istorijsko zdanje u Boji jeste neogotski Mauzolejum (1879-1894) porodice Montenuovo kod severnog zida opštinskog groblja. Njegovo stručno renoviranje dobija nagradu „Europa Nostra“.

Broj zanatlija u Boji je već krajem 18. stoleća morao biti srazmerno visok. Vlastela, međutim, tek 1820. godine daje saglasnost za osnivanje esnafa. Tako nastaju četiri udruženja: 1. Iglarski esnaf za krojače, obućare, pletače, remenare, krznare, užare i rukavičare; 2. Građevinski esnaf za stolare, bačvare, kovače, bravare, drvodelje, staklare, zidare, limare i lončare; 3. Mlinarski esnaf i 4. Pekarski esnaf.

Prvi vinogradi su sa dozvolom vlastele posađeni 1809. godine. U zadnja dva stoleća su u toj regiji nastale velike vinogradske površine. O značaju vinogradnje svedoče i podrumi, nastali oko ceste za Sajk (Szajk).

Predlozi

Emauški put (Emmausgang)
http://boly.ekisterseg.hu/rendezvenynaptar/

Švabe u Boji još dan danas slave običaj Emausa: Uskrsnjim ponedeljkom porodice pozivaju svoje rođake i prijatelje u svoje vinske podrume, gde u dobrom raspoloženju, uz jelo i piće, provode vreme sve do večeri.