Selo Kišmanjok (mađ. Kismányok, nem. Kleinmanok) sa svojih oko 360 stanovnika leži 45 km severoistočno od Pečuja (Pécs), u jugozapadnom uglu županije Tolne. Ovo srednjovekovno naselje se raselilo u toku osmanlijske vladavine (1541-1686). Između 1715. i 1720. godine vlastelin grof od Cinendorfa (Graf von Zinnendorf) doseljava ovamo brojne luteranske nemačke porodice. Sledeći vlastelin, grof Florimund od Mersija (Florimund Graf von Mercy), nastavlja sa doseljavanjem. Tako se, zahvaljujući brojnim luteranskim porodicama iz Hesena (Hessen) broj stanovnika sela znatno povećava. Kišmanjok do kraja 18. veka ostaje luteranska matična opština. Kuće ovog novoosnovanog sela su nastale u dolini jednog kratkog vodenog toka, koji se ulivao u potok Velgisegi (Völgységi). Prva vojna kartografija (1782-1785) pokazuje brdske grebene oko sela pokrivene vinovim lozama i šumama, kao i dve vodenice na Velgisegi-potoku.

Nakon Patenta o toleranciji cara Josifa II (Josef II), opština umesto, u međuvremenu suviše male bogomolje, podiže crkvu, koja još i danas stoji. Polaganje kamena temeljca se odvija 1785., a predaja 1790. godine. Ipak, na osvećivanje se čekalo do 1801. godine. 1828. g. opština ima 68 stambenih kuća, u kojima živi 507 ljudi. Od toga je bilo osmoro katolika i osmoro izraelita; svi ostali su bili luteranske vere.

U južnom delu Kišmanjoka, u pravcu Hidaša (Hidas), u ulici Petefi Šandora 28 (Petőfi Sándor utca 28), se nalazi najstarija poznata kuća sa rešetkastom konstrukcijom (nemački: Fachwerkhaus) u Švapskoj Turskoj. Nju je lako prepoznati: kao prvo, stoji na jednoj uzvišici, a kao drugo, na jednom, metar visokom temelju od prirodnog kamena. Zidovi su od glinenih cigli. Po mesnoj legendi je vlastelin nemačkim kolonistima dao prirodne kamenove iz sopstvenih zidina, kako bi mogli svoje kuće izgraditi na sigurnim temeljima.

Na slemenu rešetkaste konstrukcije se u jednom malom okviru može pročitati: MARTIN HESS ANNO MDCCLXXIIII. Otuda su poznati i prvi vlasnik kuće, kao i godina izgradnje (1774). Prezime Hes (Hess) se može naći među prvim kolonističkim porodicama u Kišmanjoku. Porodica dolazi 1721. godine iz Bisfelda (Büssfeld) u Gornjem Hesenu (Oberhessen). 1723. godine se mnogi članovi porodice Hes preseljavaju u Bonjhad (Bonyhád). Takođe iz Bisfelda, 1723. godine dolazi Johan Henrik Hes (Johann Henrik Hess) u susedno selo Majoš (Majos). Njegov sin, Johan Henrik „junior“, biva kršten 1837. godine u evangelističkoj matičnoj opštini Kišmanjok. Iz dobrih razloga se, dakle, može zaključiti, da je Martin Hes, graditelj i vlasnik ove kuće sa rešetkastom konstrukcijom, bio potomak ove široko razgranate rodbine Hes.

Od 1774. godine ta kuća biva više puta pregrađena. Tako i rešetkasta struktura slemena biva pokrivena jednim slojem maltera. Nakon brižljivog renoviranja 2005. godine, sadašnji vlasnik ovaj dragoceni građevinski spomenik koristi kao gostionicu.