Ovo selo bez izlaza se nalazi oko 35 km severoistočno od Pečuja (Pécs) i do njega se može doći samo jednom jedinom cestom. Selo leži u uskoj udolini jednog malog potoka i okruženo je sa svih strana strmim brežuljcima, koji su prekriveni delom livadama, delom šumama. Te prirodne prilike su odredile i način življenja stanovništva.

Porodica Percel (Perczel) od 1740. godine počinje ovamo doseljavati nove koloniste, pošto je ova oblast nakon turskih ratova bila nenaseljena. Oko 1760. godine nemački doseljenici grade prve staklare. Pošto Faluv (mađ. Ófalu, nem. Ofala) leži u jednoj brdovitoj i šumovitoj oblasti, obrađivanje drva, naprimer rezbarija ili izrada stolica, postaje tradicionalno jedan od osnovnih prihoda stanovništva. I nadimak „Hehentapper“ („Hechentapper“ – stara nemačka reč sa značenjem: „Oni, što idu kroz šipražje …“), kako su Faluvce često zvali, navodi na gustu vegetaciju oko sela.

Pored poljskog puta, koji iz sela vodi u istočnom pravcu, primerno renovirana skulptura Sv. Vendelina, zaštitnika pastira, pokazuje kakvu su značajnu ulogu ovde nekada imali pašnjaci i stočarstvo.

Tokarska radionica Antona Pauša (Anton Pausch) čuva tradiciju ranijeg drvoreza. Krovove iznad hodnika seljačkih kuća u ovoj oblasti ne drže uobičajeni stubovi od cigle, već brižljivo, rezbarijama ukrašeni drveni stubovi. Oni se i još i danas proizvode, kako u Paušovoj, tako i u drugim radionicama.

Zavičajni muzej sela čuva alatke, nameštaj, sobna i kuhinjska uređenja mesnih Nemaca iz predratnih vremena. Na brežuljku prekoputa Zavičajnog muzeja, na drugoj strani potoka, gledaju jedno jednostavno napravljeno Kalvarijsko brdo i nadgrobni spomenici groblja dole na selo. 1888. godine počinju stanovnici Faluva sa skupljanjem dobrovoljnih priloga za izgradnju crkve. Sa puno angažmana i rada je crkva izgrađena 1904. godine i osvećena u čast Sv. Ante (mađ. Szent Antal, nem. Hl. Antonius).

Isplati se, kada je otvorena, svratiti na jedno osveženje i u malu seosku krčmu, gde se, naravno, na autentičan način može ćuti i mesni nemački dijalekt. Najpoznatija ličnost mesta i jedan od najuglednijih pripadnika nemačke manjine u Mađarskoj je profesor doktor Jene Kaltenbah (Prof. Dr. Jenö Kaltenbach),koji 1947. godine dolazi u Faluvu na svet. Ovaj jurista je obavljao brojne značajne javne funkcije; napr. ombudsmana (narodnog pravobranioca) narodnih manjina u Mađarskom parlamentu. Za svoj angažman biva više puta odlikovan. Između ostalog, i Kulturnom nagradom Nemačko-mađarskog udruženja: „Za izuzetan doprinos u jačanju zaštite i prava manjina u Evropi i za izuzetna dostignuća, koja služe nezi i unapređenju prijateljskih odnosa između Savezne Republike Nemačke i Republike Mađarske.“