Palkinja (mađ. Palkonya, nem. Palkan) leži 30 km jugoistočno od Pečuja (Pécs). Ovo, 1296. godine prvi put službeno spomenuto selo, je najpre pripadalo dobru Boji (mađ. Bóly, nem. Bohl), koje je bilo u posedu grofovske porodice Bathanj (Batthyány).  

Krajem 17. veka su ovamo doseljeni Srbi. Od 1711. do 1713. godine su ovamo iznova pozivane i naseljavane srpske porodice. O dolasku prvih nemačkih kolonista ne postoje nikakvi arhivski izvori. Jedna konskripcija iz 1748. godine spominje 24 kuće u selu, u kojima su stanovali Nemci, kao i jednu kuću, u kojoj su živeli Mađari. To znači, da su se srpske porodice u to vreme već odselile u neko drugo mesto. 

Klasicistička „Okrugla crkva“, koju 1816. godine gradi porodica Bathanj, je najistaknutiji element slike sela. Sa svojim vitkim tornjem i polukružnom kupolom, ona iz daljine podseća na džamiju. Taj privid međutim vara. Pre nje je na tom mestu stajala jedna kapela, koju je 1769. godine izgradio meštanin Ferdinand Jobst. Vredno je pomena, da je ova mala nemačka opština već od osamdesetih godina 18. veka raspolagala sopstvenom školskom zgradom.  

Jedinstvena seoska slika zahvalljuje svoj izgled činjenici, da je nakon Drugog svetskog rata porušeno samo nekoliko starih kuća, da bi se dobilo mesta za nove. Nove jednoporodične kuće su građene na kraju sela. Mesno načelništvo u devedesetim godinama 20. veka polaže puno na to, da stanovništvu, koje posle proterivanja Nemaca više nije bilo nemačko, stavi do znanja, da su stare nemačke kuće dragoceni spomenici narodne arhitekture, koji zavređuju negu i očuvanje. Tako je većina zgrada modernizovana bez uništenja prvobitnih fasada i oštećenja celokupne građevne mase.  

Palkinja je najsevernije mesto Vilanjsko-Šikloške (Villány-Siklós) vinske oblasti. Četvrt vinskih podruma, koja stoji pod zaštitom spomenika, je nastala pored puta, koji vodi u potokovu udolinu. Ta čet