Ova, na području prirodnog rezervata „Urzičenska jasenova šuma“ ležeća opština, se nalazi u neposrednoj blizini mađarske granice. Od 2003. godine ovde postoji granični prelaz Urzičeni-Valaj (mađ. Vállaj, nem. Wallei, Wahlei) između Rumunije i Mađarske. Taj granični prelaz je dakle i dobra mogućnost da se direktno putuje u oblast satumareovskih Švaba, kao i iz nje. 2011. godine je opština Urzičeni (rum. Uziceni, nem. Schinal, mađ. Csanálos) imala 1509 stanovnika, od toga 68 procenata Mađara, 22 procenta Nemaca/Švaba i 9 procenata Rumuna.

Arheološke iskopine poslednjih godina, u okolini maloprenavedenog rumunsko-mađarskog graničnog prelaza, donose na svetlost dana jednu od najrazvučenijih nekropola iz Mlađeg kamenog doba u predelu Gornjeg bazena Tise.

Urzičeni se u dokumentima prvi put pojavljuje 1431. godine pod imenom Čanalas (mađ. Chanalas). Naselje najduže biva u posedu grofovskog pokoljenja Karolji (Károlyi), koje je vodilo direktno poreklo od ranosrednjovekovnog plemićkog roda Kaplonj (Kaplony).

U toku ustanka Kuruca naselje biva više puta razoreno, što dovodi do drastičnog smanjenja broja stanovništva. Početkom 18. veka u Urzičeniju živi još samo nekoliko porodica. Ta situacija će se poboljšati naseljeničkom politikom grofa Šandora Karoljija (Sándor Károlyi), koji ovamo po prvi put doseljava Švabe iz Virtemberga (Württemberg). Grof Karolji prve Švabe doseljava u Urzičeni 1712. godine, a 1730. godine ovde već žive 84 švapske porodice. Razmožavanje stanovništva ide u korak sa povećanjem privrednog blagostanja, sledstveno čemu se Urzičeni početkom 19. stoleća opisuju kao „jedno od najvećih, najuređenijih, najlepših i najbogatijih mesta ove oblasti“.

U januaru 1945. godine biva 247 Nemaca iz Urzičenija deportovano na „radove ponovne izgradnje“ u Sovjetski Savez. Val emigracije, koji počinje 1980. godine, i svoj vrhunac doživljava početkom 1990-tih godina, znatno doprinosi razređenju švapskog stanovništva u satumareovskom okrugu.

Stara rimokatolička crkva u Urzičeniju je izgrađena 1725., a izgorela 1832. godine. Na ikoni Svetog Florijana, koja se nalazi u današnjoj rimokatoličkopj crkvi, se može videti, kako je ta crkva izgledala. Nova crkva je podignuta početkom 20. stoleća, a osvećena 1930. godine.

Na putu prema bliskom naselju Urzičeni-Padure (Urziceni-Pădure), na atarskom delu Crni vinogradi (Viile Negre), stoji Vinogradska kapela, ili Kapela Svetog Nepomuka, podignuta 1737. godine od drva, a 1777. godine novo izgrađena od kamena. Posebno vredan viđenja je Nepomukov oltar u njoj.

U Urzičeniju se nalaze brojna seljačka gazdinstva, koja su u originalnom stanju, ili sa samo minimalnim izmenama, očuvana do danas. Urzičeni je jedno od retkih naselja bez kućnih brojeva. Razlog leži u tome, što se kuće još uvek označavaju njihovim iskonskim, originalnim imenima. Imena kuća u Urzičeniju potiču od švapskih naseljenika, koji su prvi živeli u njima. I današnji stanovnici naselja bivaju više identifikovani po imenima kuća nego po svojim prezimenima.