Bakonjnana (mađ. Bakonynána, nem. Nannau), jedno lepo naselje bez izlaza, leži u srcu Bakonj brda (Bakony hegy). Naselje je pristupačno samo daljinskom cestom iz Zirca, gde se nalazi i najbliža željeznička stanica. Lepota okoline čini selo jednim od najomiljenijih svratišta u regiji. Mnobobrojne neuobičajene formacije u stenama, uske stenovite klisure, potočići i jedan vodopad, takozvano „rimsko kupatilo“, prožimaju sliku predela.

Zanimljivo je poreklo imena mesta: Nana je ime slovenskog porekla, koje je početkom Srednjeg veka bilo posebno često u upotrebi. U Karpatskom bazenu stoga ima više mesta s imenom Nana. Čak se svake godine organizuje i susret mesta s tim imenom.

Prvi detaljni zapisi o Bakonjnani se mogu pronaći u skupnim spisima državnog vojnog poreza iz 1488. godine. 1650. g. porodica Zihi (Zichy) uz zamak u Paloti dobija na poklon i predele Bakonjnane. Početkom 18. stoleća ti predeli postaju posed porodice Nadašdi (Nádasdy).

1729. godine doseljeni kalvinistički i katolički doseljenici su 1779, godine u Papi (Pápa) sa svojim veleposednikom sklopili ugovor o oporezivanju i o korišćenju mlinova. U narednim decenijama dolazi sve više nemačkih doseljenika u Bakonjnanu. Već 1761. godine mesto raspolaže s ovčarskim domom, pilanom, krčmom, mesnicom i vodenicom. U popisu stoji, da se broj porodica u selu povećao na 54.

Po naređenju Ferenca Nadašdija (Nádasdy) je od 1750. godine u Bakonjnani tekla izgradnja crkve O njenoj izgradnji svedoči jedan dokument, pronađen 1898. godine u zidu sakristije. Ta, u čast Sv. Ane osvećena crkva, je bila izgrađena od strane nemačkih doseljenika; kamen temeljac je blagoslovio cistercitski monah Heneker (Hoeneker) iz Zirca.

Oltarska slika predstavlja Sv. Anu, svetiteljku zaštitnicu crkve. Pošto se građevina iz 18. veka nalazila u lošem stanju, jedan veliki deo biva srušen. Tako crkva 1828. godine dobija svoj današnji oblik i svoj klasicistički stil.

U crkvenom dvorištu se nalazi Put Krsta, čija je izgradnja započela 1928. godine, povodom stogodišnjeg jubileja crkve.

Otvaranje rudnika uglja u susednom mestu je nakon 1914. godine odigralo značajnu ulogu u razvoju sela. Naprimer, u snabdevanju strujom, koje je počelo funcionisati od 1932. godine. Osim toga, mnogi stanovnici dobijaju posao u rudniku. Za njihovom radnom i stručnom snagom je postojala potreba i nakon Drugog svetskog rata. To je bio jedan od razloga, što je nakon 1945. godine od 107 planiranih nemačkih porodica u Nemačku proterano „samo“ 38.

Od 1992. godine u Bakonjnani postoji osmogodišnja višejezična škola, u kojoj se nemački jezik predaje kao prvi i osnovni strani jezik. A od 1999. godine postoji i jedan nemački dečji vrtić. Samouprava nemačke manjine je i deo kulturnog života u mestu. Od 2001. godine se posredstvom Evropske zajednice neguje građansko i obrazovno partnerstvo između Bakonjnane i Jadea (Jade) iz nemačke republike Niderzaksen (Niedersachsen).