Do malog sela Gane se stiže, kada se sa daljinskog puta 83 kratko pre Pape (Pápa) skrene u Bakonjsku šumu (mađ. Bakony erdó, nem. Bakonywald, Buchenwald). 1701. godine se Gana u pisanim izvorima još spominje kao nenaseljeno mesto; 1754. godine se već beleže naselja Velika- i Mala Gana. Prvi skupni zapis imovina potiče iz godine 1756.

O naseljavanju nam ne stoje nikakvi detaljni zapisi na raspolaganju. Kod Velike Gane znamo, da je Ferenc Esterhazi (Esterházy) 1748. godine naselio iz Južne Bavarske (Südbayern) i Štajerske (Steiermark) potičuće porodice prezimena Hospes na južnoj obali potoka Bitve. Po zapisima iz 1750. godine je 29 Esterhazijevih kmetova delilo to područje. Njima su se verovatno priključile hrvatske i možda i vendske (Vendi: Polapski Sloveni; danas Lužički Srbi) porodice. Na to navode od mesnog dijalekta potičuće reči „Krovon“, „Krobati“, kojima su ti stanovnici bili nazivani. Ti doseljenici su pretežno došli sa ondašnje zapadne granice zemlje.

U Malu Ganu je 25. maja 1752. godine doseljeno osam porodica iz markgrofovije Baden. U svim selima, koja su bila pod Esterhazijevom vladavinom, je bila uvedena takozvana tropoljna privreda. Taj moderni oblik privređivanja je bio propisan novim stanovnicima.

Danas 80% od oko 300 stanovnika sela izjašnjava svoju pripadnost nemačkoj narodnosti i rimokatoličkoj crkvi.

Neoklasicistička parohijska crkva sa mauzolejom je bila građena između 1808. i 1818. godine po planovima francuskog arhitekte Šarla Moroa (Charles Moreau). Crkva je osvećena u čast Svete Ane. Građena po uzoru na rimski Panteon, je ona ujedno i mauzolej porodice Esterhazi.

Osnovni nacrt crkve odgovara grčkoj formi krsta. Crkva ima veliku kupolu, koja je u vremenima izgradnje bila najveća u zemlji. Do njenog hodnika sa stubovima vodi 21 stepenica. Glavni altar je od mramora, na kome stoji mramorna statua Device Marije. Statue svetaca i reljefi su delo bečkog vajara Jozefa Klibera (Josef Klieber). Pijeta (Pietà) je dar vojvotkinje Poliksene Lobkovic.

U donjoj crkvi se nalazi kripta porodice Esterhazi. U kripti je 54 članova te grofovske porodice u bronzanim i mramornim sarkofazima pronašlo svoj večni mir. Među preminulima su Mikša (Miksa) Esterhazi (umro 1883. g.), osnivač Mađarskog atletskog kluba i Balint (Bálint) Esterhazi, ambasador Monarhije u Moskvi.

Ženski hor iz Gane daje veliki doprinos negovanju tradicije sela. Hor biva praćen harmonikašem Jožefom Šlehtom (József Schlecht). 2011. godine hor dobija nagradu „Pro Cultura Mineritatum Hungariae“.