Monasi cistercitskog reda su organizovali naseljavanje Nađtevela (mađ. Nagytevel, nem. Deutschdörfl), nedaleko od Pape (mađ. Pápa, nem. Poppa) nemačkim doseljenicima. Odnos među stanovništvom i monasima je bio familijaran i demokratski. Članovi cistercitskog reda su, isto kao doseljenici, bili potomci jednostavnih seljačkih i zanatlijskih porodica, čime su delili istu sudbinu. Zajednički su se veoma ozbiljno držali stare poslovice „Prvi se ubi radeći, prepun patnje je sledeći, a hleb uživa tek treći“ („Der erste arbeitet sich tot, der zweite leidet Not, der dritte erst hat das Brot”). Taj oblik međusobnog pripadništva u Nađtevelu je bio jedinstven.

Cistercitski orden je bio poznat po svojim naprednim i modernim stručnim znanjima i metodama u poljoprivredi. Monasi su se u Nađtevelu bavili poljoprivredom na jedan način, koji je služio za primer, prenašajući pritom svoje znanje nesebično dalje na stanovnike.

Jedna od znamenitosti opštine je jedan, krajem 18. veka od cistercitskog ordena iz Zirca izgrađeni kompleks, koji obuhvata rimokatoličku crkvu sa kalvarijskim brdom, Svetim grobom, jednim majurom i dvospratnim hambarom. Prekoputa crkve se nalazi majur, koji je bio administrativni centar cistercitske opatije. Danas se on koristi u izložbene svrhe. U prostoriji za sastanke je uređen mesni Zavičajni muzej.

Dr. Đula Švajghofer (Dr. Gyula Schweighoffer) važi kao sakupljač mesnih, kako crkvenih, tako i svetovnih nemačkih pesama. Zahvaljujući njemu su mnoge od tih pesama do danas ostale sačuvane na svom originalnom dijalektu. Nemački nacionalni hor „Tevlana Lideršal“ („Tewlana Liederschall“) peva pesme iz te mađarsko-nemačke pesmarice, a nemačka nacionalna plesna grupa iz mesta pod upravom bračnog para Obermajer predstavlja mađarsko-nemačke plesove u plavim mesnim nošnjama.