Mesto Šumar (mađ. Solymár; prvobitno Solomár, nem. Schaumar) se prvi put dokumentovano spominje 1266. godine. Ime tog naselja je mađarskog porekla i znači „sokolar“, što ukazuje na to, da su tu nekada živeli kraljevski sokolari. Mesto je u narednim stolećima cvetalo i u njemu se nalazio jedan kralejvski lovački zamak, koji je izgoreo 1561. godine. Kasnije je tu podignuto utvrđenje, koje je međutim u toku turskih osvajanja potpuno uništeno.

Prvi novi doseljenici početkom, 18. veka, su bili Srbi. Od 1720. godine za njima slede Nemci, koji su došli iz Švarcvalda (Schwarzwald) i iz predela oko Fulde. 1747. g. Šumar broji 550 stanovnika. U 19. veku dolazi do jednog veoma dinamičnog razvoja ovog sela. Za njegovo vino, voće, pšenicu i kupus vlada veliko interesovanje u glavnom gradu. 1910. godine mesto ima ukupno 3.108 stanovnika; od toga 1.086 Mađara, 1.983 Nemaca i 25 Slovaka. Što se religije tiče, skoro svi stanovnici su bili rimokatoličke vere. Nakon Drugog svetskog rata, 18. aprila 1946. godine, je ukupno 1.960 osoba proterano u Nemačku.

1972. godine osnovana Mesna istorijska zbirka podseća na život, običaje, tradicije i svečanosti nekadašnjeg nemačkog stanovništva. U jednom izložbenom prostoru se nalazi i jedna bakalnica s početka 20. veka. U jednom drugom odeljenju se može videti jedna stara, u secesijskom stilu uređena lokalna apoteka.

U blizini Crkvenog trga (Templom tér) podsećaju daljnje znamenitosti na nekadašnje nemački govoreće stanovništvo:

Jedan spomen-kamen povodom tristogodišnjeg jubileja doseljavanja Nemaca u Šumar, koji je 2010. godine podignut na inicijativu „Samouprave nemačkih nacionalnosti“. Od onda se svake godine, treće junske nedelje, kod tog kamena održava komemorativna svečanost, koja služi i jačanju identiteta preostalog nemačkog stanovništva. Taj dan se slavi i kao „Dan šumarskih nošnji“.

Spomenik prognanih na zadnjem, spoljnjem zidu crkve. To je delo Jenea Kovača (Jenő Kovács), svečano otkriveno 1996. godine. Ispod tog reljefa se na dve table i na dva jezika, nemačkom i mađarskom, može pročitati molitva Sv. Mariji Bogorodici.

„Tradicija“, bronzana statua, načinjena 2006. godine, takođe od Jenea Kovača. Ona predstavlja bračni par u staroj lokalnoj nemačkoj nošnji, koji upravo ide na svetu božju službu u crkvu.

Kip „Tugujući Hristos“, jedna kasnobarokna kamena statua, koju je 1838. godine dala postaviti jedna od mnogih porodica prezimena Milbih (Milbich). To je bilo najčešće prezime u Šumaru u prvoj polovini 19. stoleća. Statua je isprva stajala u blizini kapele Ana (Anna Kapelle). Početkom 20. veka je premeštena na njeno današnje mesto, gde 2000. godine biva restaurirana i gde dobija mali krov.