Uzrok doseljavanja Nemaca u opštinu Ujbarok (mađ. Újbarok, nem. Neudörfl) leži u jednom projektu raskrčavanja šumskih površina. U tu svrhu dolaze ovamo Nemci iz Felsegale (Felsögalla) i Pilišverišvara (Pilisvörösvar), od kojih će potom mnogi ostati ovde da žive.Naselju su pripadala samo sasvim mala polja, zbog čega poljoprivreda ovde nije igrala neku posebnu ulogu. Najveći deo stanovništva je svoj novac zarađivao u glavnom gradu. Mlade žene su služile kod bogatih porodica, a muškarci su radili u fabrici salame „Herc“ („Herz“), ili kod Mađarske državne železnice. Danas selo ima oko 420 stanovnika.

Zavičajni muzej, iniciran od nemačke samouprave, je osnovan 2003. godine. Kroz ulazna vrata se direktno ulazi u jednu kuhinju sa istorijskim nameštajem i upotrebnim predmetima, kao što su bućkalica, vaga, posuđe, ili klopka za komarce, naprimer. U prostoriji pored nje je uređena jedna dnevna soba. Tipični predmeti, kao trlica, motovilo i preslica ukazuju na predenje lana. U uglu stoji krevet sa slamaricom i perinom, a pored njega noćni ormarić sa molitvenikom. Kolevka, tradicionalni heklani ukrasi, marame i haljine, kao i kropionica i krstovi dopunjavaju tu sliku. Zadnja soba je namenjena i uređena za susrete i u muzejsko-pedagoške svrhe.

Kako su Ujbaročani došli do svoje crkve, je jedna sasvim duga priča:

Prva Božja kuća u mestu je još bila pokrivena trščanim krovom. 1801. godine je bila osvećena pod nazivom „Marijino uznesenje“ (praznik „Velika Gospa“). Kasnije je zemljište prodano i usred široke opštinske ulice podignuta nova Božja kuća. 1877. godine je ta crkva sa drvenim tornjem osvećena i 1928. godine opremljena jednim 140 kilograma teškim zvonom, poklonom bračnog para Krajdl (Kreidl).

Tek 1936. godine je bilo dovoljno sredstava za izgradnju jednog zidanog tornja na raspolaganju. Nakon njenog završetka je 13. avgusta iste godine konačno obavljeno treće i poslednje svečano otvaranje i osvećenje crkve.

Štete nastale u Drugom svetskom ratu su brzo uklonjene. Enterijer crkve je ukrašen freskama: u sredini Sv. Devica Marija sa dva anđela, desno čudo iz Fatime i levo pojava u Lurdu (Lourdes).

U crkvenom vrtu stoji Spomenik prognanih. To je drugi spomenik te vrste u Ujbaroku. Prvi spomenik je od strane opštinske uprave podignut između 1994. i 1998. godine. Drvena skulptura – iščupani koren kao simbol prognanih porodica – je nosio natpis: „Koga Bog voli, tome on šalje krst.“ Delo pada kao žrtva zuba vremena. Novi spomenik je urađen od krečnjaka, sa tragovima boksita, kao znak da se nekada u blizini sela nalazio rudnik boksita. Na kamenu se nalazi jednostavni, bakrom prevučeni dvojezični natpis: „KITELEPÍTÉS 1946 VERTREIBUNG” (PROTERIVANJE 1946) .

Taj spomenik je svečano otkriven 2009. godine. Od onda se tu dva puta godišnje održava komemorativna svečanost: 11. maja, na dan proterivanja Nemaca iz Ujbaroka, i 19. januara, koji se vodi kao opšti dan proterivanja Nemaca iz Mađarske.